هم خانواده کلمه شرک؛ مشرک، مشرکین، اشراک، اشتراک، شریک و مشارک است.
واژه شرک ریشه در زبان عربی دارد و دارای معانی بسیاری در زبان عربی است که با تلفظ های مختلف ادا می شود. اما در زبان و ادبیات فارسی به دو معنی می باشد و در دو معنی در این زبان کاربرد دارد. معانی بت پرستی و دام صیاد که اولی با کسره زیر حرف شین و سکون روی حرف ر است و در معنی دومی این واژه با تلفظ فتحه روی حروف شین و ر است که معنی اول این کلمه بسیار استفاده می شود که در تعریف تاریخ ماقبل اسلام بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. منظور از اعتقاد مردمان قبل از اسلام به چندین خدای متعدد است.
مترادف های واژه شرک شامل کلماتی جون؛ بت پرستی ، الحاد، کفر و رجز است و مقابل این واژه کلمه توحید به معنی یکتا پرستی است.
در فرهنگ معین واژه شرک را به معنی شریک قائل شدن برای خداوند متعال و اشراک آمده است همچنین به شرک یعنی حقبه ، دام و دام صیاد معنی شده است. واژه شرک نیز در لغت نامه دهخدا نیز به معنی دام صیاد، کفر، بت پرستی، کافر شدن و کافر آورده شده است.
در فرهنگ عمید نیز واژه شرک به معنی دام صیاد و هر چیزی که برای صید پرنده به مار رود و شریک قرار دادن برای خدای بزرگ و یگانه و باور داشتن به چند خدا و پرستیدن چندین خدا می باشد. فرهنگ واژه فارسی هوشیار به معنی ریا، کافر شدن، چند خدایی، کفر و بت پرستی برای کلمه شرک پرداخته است