هم خانواده کلمه اطاعت؛ مطاوعت، طاعت ، طاعات و مطابعت است.
واژه اطاعت ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی فرمان برداری است. واژه اطاعت در مکالمات رییس و مرئوس و در واکنش دستور دادن و یا صحبتی امری داشتن گفته می شود.
این واژه با افعالی چون کردن و بردن صرف خواهد شد. مترادف های این واژه عبارت است از؛ مطاوعت، متابعات، تمکین، فرمانبری، تابعیت، فرمانبرداری، پیروی ، طاعت و بندگی ، خدمتکاری ، انقیاد و امتثال می باشد و متضاد این واژه نیز نافرمانی است.
در فرهنگ معین معنی این واژه ؛ گردن نهادن، فرمان بری و فرمان بردن است. در لغت نامه دهخدا واژه اطاعت به معنی ؛ فرمانبرداری، فرمان بردن، طوع، متابعت، تواضع، فروتنی، تسلیم شدگی، تعظیم، به جا آوردن امر ، امتثال و انقیاد می باشد. فرهنگ عمید نیز این واژه را به معانی چون؛ فرمان بردن، فرمان برداری، فرمان بری ، فرمان برداری کردن و خواهش یا دستور کسی را اطاعت کردن پرداخته است. در فرهنگ واژه های فارسی سره نیز به ، فرمانبرداری و پیروی در معنی واژه اطاعت آورده است