هم خانواده کلمه شهرت؛ اشتهار است.
شهرت در لغت به معنی ناموری، آوازه و نامداری می باشد و مترادف آن کلماتی از قبیل آوازه، اشتهار، تخلص، شایعه، صیت، عنوان، محبوبیت، معروفیت، نام، ناموری هستند. متضاد این واژه بی نشانی، خمول، گمنامی است. در فرهنگ دهخدا شهرت به معنی آوازه، نام برداری، معروفیت و نام آوری است.
معنی این کلمه به فارسی آشکارشدن، ظاهرشدن، فاش گشتن امری، مشهورشدن می باشد و در فرهنگ نامه معین معروف گردیدن و معروفیت معنا شده است.
در فرهنگ فارسی عمید مشهور شدن به بدی و رسوایی یا نیکی و نیک نامی معنی شده است. در عامیانه به معنی نام خانوادگی می باشد. در فرهنگ معین فاش شدن امری یا اشکار شدن و ظاهر شدن معانی دیگر می باشد.
اگر این کلمه را در فرهنگ نامه اسلامی دنبال کنیم به شیوع نقل روایات و یا استناد حکم به روایت یا فتوایی گفته می شود و یا فراوانی روایان یک حدیث هم معنی دیگری است که در دانشنامه اسلامی برای این کلمه بیان شده است
فاطمه ایزدی 
