هم خانواده کلمه لحن؛ الحان و لحون می باشد.
واژه لحن ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی آوا و نوا می باشد و بیان عباراتی چون ،لحن صدا یا لحن حرف زدن بیشترین زمانی است که از این واژه استفاده می شود و منظور از لحن؛ حالت و طرز بیان سخن و نحوه ادا کردن جملات و صدا و آهنگ صدا هنگام حرف زدن می باشد که در معنی آن تاثیر زیادی می گذارد ممکن است یک جمله را با دو لحن متفاوت به زبان بیاوریم یکی مفهوم نصیحت بدهد و یا با لحنی دیگر مفهوم دعوا یا تهدید را برای ما بیان کند. مترادف های کلمه لحن شامل کلماتی همچون؛ آهنگ، صوت، آوا، نوا، آوازو نغمه می باشد.
واژه لحن در فرهنگ معین به معنی سخن، آواز خوش و موزون، معنی سخن، ویژگی صدا، چگونگی موسیقی و صدا می باشد. لغت نامه دهخدا نیز در معنی واژه لحن کلماتی چون آواز، آواز خوش و موزون، نوا، آهنگ، شکن در سرود، شکن، کشیدن آواز، دریافتن و فهمیدن سخن را آورده است.
فرهنگ عمید نیز در معنی این واژه اینگونه آورده است لحن به معنی فحوای کلام و آهنگ کلام می باشد. در فرهنگ واژه های فارسی سره نیز به نوا و آهنگ در معنی واژه لحن اشاره نموده است