هم خانواده کلمه منظره؛ نظر، انظار، منظر و مناظر است.
واژه منظره از واژگانی است که ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی نیز بسیار پر کاربرد می باشد. به طبیعت و یا هر نقطه و جایی که به آن نگاه شود و جایی برای تماشا باشد، منظره گویند.
این واژه برگرفته از واژه اصلی نظر به معنی نگاه کردن و دیدن است. معمولا واژه منظره را برای طبیعت زیبا و چشم اندلزی دل انگیز به کار می برند.
مترادف های واژه منظره کلماتی چون؛ نما، نظر گاه، نظر انداز، منظر، چشم انداز و تماشاگا است. در فرهنگ معین واژه منظره به معنی؛ چشم انداز و جا و مکان نگریستن آورده است.
همچنین در لغت نامه دهخدا این واژه به معنی؛ خانه بر بلندی، منظر، کوشک و تماشاگاه و مکانی برای نگاه کردن می باشد. فرهنگ عمید در معنی واژه منظره به؛ دور نما، چشم انداز، نظر انداختن و جای نگریستن پرداخته است. فرهنگ واژه های فارسی سره معنی این واژه را؛ چشم انداز می داند. فرهنگ واژه های فارسی هوشیار در معنی این واژه به؛ چشم انداز، درونما، روزن، نگرگاه و جایی که به آن می نگرد، اشاره کرده است.
آسمان 
