هم خانواده کلمه باهوش؛ کلماتی از قبیل هوش، هوشیار و بی هوش هستند.
همه ما کلمه باهوش را به معنی کسی که هوش زیاد دارد معنی می کنیم و غیر از این هم نیست. کلمه باهوش در زبان فارسی به معنی نخبه می باشد.
این کلمه در فرهنگ نامه دهخدا علاوه بر اینکه به معنی فردی که هوش زیاد دارد معنی شده بلکه با اوردن چندین بیت از شعرهای فردوسی و سعدی خواسته تا معنی کلمه به طور واضح بیان شود. به طور مثال در یکی از دشعار سعدی باهوش به معنی بیدار و زنده معنی شده که می فرماید:
نمی دانم آن شب که چون روز شد
کسی بازداند که باهوش بود.
مترادف های این کلمه شامل کلماتی از قبیل تیز، داهی، زرنگ، زیرک، باذکاوت، عاقل، متیقظ، محیل، ناقلا، نکته دان، هوشمند و هوشیار هستند که متضاد آن کلمه بیهوش و کانا می باشد.
علاوه بر همه ی این ها در فرهنگ معین هم کلمه باهوش به معنی کسی که هوش قوی دارد و یا هوشمند می باشد. این کلمه با توجه به کاربردی که در جمله دارد معنیش تا حدودی تغییر می کند در برخی جملات به معنی انسان دانا و در بعضی جملات به معنی هوشیار و آگاه معنی شود.
مطالب پیشنهادی :
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
