هم خانواده کلمه بصیرت؛ بصر، بصایر، ابصار، بصیر و بصیره است.
واژه بصیرت از واژگانی است که ریشه در زبان عربی دارد و که با نوشتاری بصیره نوشته خواهد شد. این واژه اسم مصدر عربی است که در زبان و ادبیات فارسی از واژگان پر کاربرد می باشد که به معنی هوشیاری و دانائی است. واژه بصیرت زمانی استفاده می شود که به شخصی صفت دانایی داده شود که گفته می شود فلان کس چشم بصیرت دارد یا دارای بصیرت است.
معادل این واژه در زبان و فرهنگ فارسی واژگان زیرکی و بینش است. مترادف های واژه بصیرت شامل کلمه هایی چون؛ روشن بینی، دانایی، بینایی، آگاهی، زیرکی، هوش یاری، مال اندیشی، عاقبت اندیشی و بینش است.
فرهنگ معین معنی این واژه را روشن بینی، بینش، بینایی، جمع بصایر و دانایی می داند. در لغت نامه دهخدا نیز این واژه را به معانی چون؛ بینایی، زیرکی، دانایی، هوشیاری و یقین آورده است. واژه مصحف نیز در فرهنگ عمید به؛ بینایی، بینش، زیرکی، عقل، دانایی، حجت و شاهد معنی شده است. فرهنگ واژه های فارسی سره نیز در معنی این واژه به؛ بیشمندی و بینش اشاره کرده است.