هم خانواده کلمه تاریخ؛ تواریخ و توریخ و مورخ است.
واژه تاریخ از واژگان بسیار پر کاربرد در زبان و فرهنگ فارسی است. تاریخ به معنی سرگذشت انسان ها در طول عمر بشری و زمانی که انسان توانست از خود در جای جای هستی اثری بر جا بگذارد، است.
همچنین از معنی و کاربرد دیگر این واژه تاریخ و تقویم است ، یعنی نمایش زمان به صورت عدد است. مترادف های این واژه بسیار زیادند که شامل کلماتی چون؛ خدای نامه، وقایع، سرگذشت، تذکره، تاریخچه ، وقت، مورخه، زمان، سابقه، سیرالملوک، شاهنامه، تاریخ نامه، کتاب رویداد های گذشته، زمان وقوع، گاهشماری، تقویم، دانش ثبت و تجزیه و تحلیل و بررسی وقایع می باشد.
واژه تاریخ در فرهنگ معین به معنی ؛ عددی که زمان را نشان دهد، حوادث و سرگذشت پیشینیان، تعیین کردن زمان چیزی را و باستان است. در لغت نامه دهخدا این واژه به معنی زمان وقوع چیزی، سرگذشت و تذکره می باشد.
واژه تاریخ در فرهنگ عمید به معنی؛ زمان وقوع حادثه یا امری، دانش شرح و ثبت وقایع و سرگذشت پیشینیان ، متن و نوشته در مورد وقایع و سرگذشت قدیمیان، زمان و دوره معلوم و معین ، تقویم و گاهشماری است. فرهنگ واژه های فارسی هوشیار نیز واژه تاریخ را به معنی؛ معین کردن و حقیقت چیزی و سر گذشت پیشینیان و شرح وقایع آورده است.
مطالب پیشنهادی :
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
