هم خانواده کلمه سحر؛ اسحار و سحور می باشد.
واژه سحر یک واژه عربی است و در زبان و ادبیات فارسی به دو معنی می باشد واژه سحر به شرط وجود فتحه بر حرف سین به معنی سپیده دم صبح می باشد که پس از پایان شب و آغاز صبح به آن سحر یا پگاه می گویند و واژه سحر با این معنی در فرهنگ و زبان فارسی نامی دخترانه است که بر دختران اسم می گذارند و معنی دوم از واژه سحر به شرط بودن کسره زیر حرف سین به معنی جادو می باشد که همیشه واژه سحر با جادو همراه است.
مترادف های واژه سحر عبارتند از جادو، صبح زود ، پگاه و از دعاهای پرفیض ماه مبارک رمضان می باشد. واژه سحر در فرهنگ معین به معنی سپیده دم، پیش از صبح، جادو کردن، جادوگری و هر آنچه که در آن گیرندگان و فریبندگی وجود داشته باشد.
لغت نامه دهخدا نیز در رابطه با معنی کلمه سحر اینگونه آورده است که سحر به معنی آخر شب و زمان پیش از صبح، سپیده دم، سحر گاه، پیش از صبح، اسحار، سحور، جادوی کردن، فریفتن، افسون و جادو می باشد. و در فرهنگ عمید نیز به معنی پگاه، نزدیک صبح، سپیده دم، پیش از صبح، جادو کردن و یا با کاری خاص کسی را فریفتن برای واژه سحر آورده شده است
ثنا 
