هم خانواده کلمه شاعر؛ شعر ، شعور، اشعار، مشاعره، شاعره و شعرا است.
واژه شاعر از کلمه شعر گرفته شده است و به کسی که شعر بگوید ، شاعر گفته می شود. کسی که دارای شعور باشد و بتواند سخنان نفس و درون خود را به صورت شعر با قافیه و وزن و دستور مشخص بسراید ، شاعر است.
مترادف های واژه شاعر شامل کلماتی چون؛ جامه سرا، شعر گو، آگاه، ناظم، چکامه سرا، تصنیف سرا، شعورمند و داننده است. متضاد این واژه نیز؛ نعیم می باشد.
در فرهنگ معین شاعر به معنی؛ شعر گو، آگاه، ناظم، کسی که شعر بگوید، داننده ، دارای شعور و شعر گو است. در لغت نامه دهخدا واژه شاعر به معنی ؛ داننده، آگاه، آگاه به نفس خود، دریابنده، داننده، چکامه سرا، واتگر، سخن آرای و گوینده می باشد.
همچنین در فرهنگ عمید به معنی؛ دریابنده، داننده، چکامه سرا و شعر گوینده و در فرهنگ واژه های فارسی سره نیز به معنی چامه گو، چامه سرا و سراینده است.
مطالب پیشنهادی :
محمد طاها 
