يكشنبه, ۱۵ فروردين ۱۴۰۰، ۰۶:۲۵ ب.ظ
هم خانواده کلمه صبور؛ صابر و صبر است.
واژه صبور ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی نیز به معنی شکیبا و بردبار است. واژه صبور صفتی فاعلی است که به شخصی نسبت می دهند که صبر زیاد پیشه کند.
همچنین صبور یکی از نام های خداوند است. مترادف های این واژه کلماتی چون؛ رزین، بردبار، حلیم، شکیبا، خوددار، خویشتن دار، متحمل و صابر می باشد. همچنین متضاد این واژه نیز نا شکیبا است. در فرهنگ معین معنی واژه صبور؛ به بردبار و شکیبا اشاره شده است.
لغت نامه دهخدا نیز واژه صبور را به معنی ؛ شکیبا و صابر، حلیم، بی شتاب، برد بار، پر شکیب، شکیبا و نامی از نام های خداوند ، پرداخته است.
واژه صبور در فرهنگ عمید نیز به معنی شکیبا، صبر کننده و بردبار می باشد. فرهنگ واژه های فارسی سره نیز به معانی چون؛ بردبار و شکیبا اشاره شده است.
مطالب پیشنهادی :
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
