هم خانواده کلمه غره؛ غرور، مغرور، غرش و غریدن است.
واژه غره در زبان و ادبیات فارسی و عربی دارای معانی و مفهوم های زیادی است و معنی آن در زبان فارسی بستگی به جمله ای است که در آن به کار گرفته می شود.
واژه غره به معنی غرش شیر یا هر حیوانی دیگر است. معنی دیگر این واژه مغرور و گستاخ است ، کسی که غرور دارد را غره می گویند. همچنین از دیگر معانی این واژه به اول ماه قمری و نخست هر چیزی نیز غره گویند. مترادف های این واژه عبارتند از؛ متکبر، مغرور و گستاخ ، غرش و ابتدا است.
در فرهنگ معین معنی این واژه؛ فریفته شدن ، مغرور، گستاخ، فریب خورده، بی خبری، گول زدن، غفلت، صدای غرش حیوان پرنده یا رعد، فریاد سهمناک، اول هر چیزی ، بزرگ قومی و برگزیده می باشد. در لغت نامه دهخدا نیز این واژه به معنی؛ آواز رباع و رعد، غرش ، مغرور و گستاخ است.
واژه غره در فرهنگ عمید نیز به معنی؛ پشتگرم، مغرور به چیزی، غره شدن، فریفته، روز اول ماه قمری، سفید پیشانی ، صورت، قسمتی از هر چیزی و غرش کردن آورده شده است. در فرهنگ واژه های فارسی هوشیار نیز این واژه به معنی ؛ سپیدی بر پیشانی اسپ، مهتر گروه، نو ماه، برگزیده از چیزی، مغرور ، شب اول ماه و گول زدن آمده است
نام 
