هم خانواده کلمه لفظ؛ الفاظ و تلفظ است.
واژه لفظ در زبان فارسی به معنی گفتار و حق و صدا های که از دهان بیرون بیاید. کاربرد واژه لفظ در زبان و ادبیات فارسی بیشتر به مفهوم طرز و حالت صحبت کردن است.
مثلا لفظ حرف زدنش درست نبود که به معنی نحوی ادا کردن کلمات اشاره دارد و یا لفظ کلمات درست بیان شود که منظور از نحوه ادای کلمه است. گاهی دو واژه در نوشتار به یک صورت و شکل نوشته می شود. اما به دو یا چند تلفظ و لفظ ادا شود که کامل معنی واژه را تحت تأثیر لفظ قرار می گیرد.
یعنی تغییر در لفظ باعث می شود معنی آن نیز تغییر کند.مترادف های واژه لفظ به معنی؛ سخن، گفتار، زبان و لغت، واژه، کلمه و صورت می باشد و متضاد این واژه معنی است.
واژه لفظ در فرهنگ معین به معنی ؛ سخن گفتن، کلمه، واژه، صحبت کردن به قلم و به شیوه و روش نوشتن و صحبت کردن می باشد. در لغت نامه دهخدا نیز این واژه به معنی سخن، جمع آن الفاظ، لغت، زبان، گفتن و از دهن بیرون افکندن آورده شده است.
فرهنگ عمید نیز این واژه را به معنی حرفی که از دهان بیرون بیاید ، گفتار، سخن و کلمه می داند. معانی چون زبان، لغت، سخن و حرفی که از دهن بیرون بیاید در معنی واژه لفظ از فرهنگ واژه های فارسی سره است
ناشناس 
