هم خانواده کلمه نبوغ؛ نبغ ، نوابغ و نابغه است.
نبوغ در زبان فارسی به معنی استعداد زیاد و استثنایی در چیزی یا کاری است. به هوش سرشار فرد، نبوغ است. واژه نبوغ از ریشه اصلی کلمه نبغ گرفته شده است، ریشه این واژه در زبان عربی است و در زبان فارسی هم کاربرد دارد و مورد استفاده قرار می گیرد.
مترادف های این واژه کلماتی چون؛ دها، هوش و استعداد است. واژه نبوغ در فرهنگ معین به معنی؛ داشتن استعداد قوی ، تیز هوش بودن، استعداد بسیار نیرومند، استعداد خلاق استثنایی می باشد.
در لغت نامه دهخدا نیز این واژه به معنی ؛ نبغ، آشکار شدن، نابغگی، استعداد فوق العاده در تداوم و هوش سرشار می باشد.
فرهنگ عمید معنی واژه نبوغ را؛ جودت فکر، ذکاوت و هوشیاری می داند. همچنین در فرهنگ واژه های فارسی هوشیار نیز این واژه به معنی؛ آدم فوق العاده گشتن در هنر و دانش ، نابغگی، عالم جید گشتن و آشکار و ظاهر گشتن و نبغ است.
مطالب پیشنهادی :
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
