هم خانواده واژه زیارت؛ زیاره و زائر می باشد.
واژه زیارت در زبان و ادبیات فارسی به معنی دیدار با بزرگان می باشد مذهبی بودن ما ایرانی ها همچنین اعتقاد زیاد به رفتن به اماکن مقدس و امام زاده ها همگی از دلایلی است که از واژه زیارت استفاده بسیار شود. هم خانواده کلمه زیارت عبارت است از؛ تشرف، پابوسی، حرم، تطوف، طواف و دیدار می باشد.
هم خانواده کلمه سفر؛ سفور، مسافر، سفارت، مسافران و مسافت می باشد.
استفاده از واژه سفر در زبان و ادبیات فارسی بسیار زیاد می باشد. سفر مقدری است که با افعال رفتن یا کردن صرف می شود.
هم خانواده کلمه شهدا؛ شهید و شاهد و شهادت می باشد.
واژه شهدا ریشه در زبان عربی دارد و جمع کلمه شهید می باشد شهید یا شهدا به معنی کسی که در راه خدا و دین و وطن کشته شود و قصاص و دیه نداشته باشد. از هم خانواده این واژه کلمه شاهد می باشد که از نام های نیک خداوند می باشد.
هم خانواده کلمه مشاور؛ رایزن، مستشار، مشیر و پیشکار است.
معنی مشاوره در فرهنگ معین: مشورت کننده و طرف شور است. در فرهنگ لغت عمید به معنی مشورت کننده، کنکاش کننده، طرف شور و رایزن است. همچنین در فرهنگ فارسی هوشیار کلمه مشاور به معنی کنکاش کننده، مشیر و وزیر، مشورت کرده شده، پند دهنده و پند گوینده و رایزن است.
هم خانواده تحقیق؛ حقیقت، محقق، حقوق، حق است و معنی آن رسیدگی، پژوهش، بررسی، جستجو، بازجویی است.
مترادف کلمه تحقیق؛ وارسی، کاوش، رسیدگی، تفحص، کندوکاو، مطالعه و پژوهش کردن است.
هم خانواده کلمه تدریس؛ آموزش، تعلم، درس دادن، درس گفتن است. تدریس ریشه آن عربی است و برابر پارسی آن؛ آموزش دادن، آموختن است. متضاد کلمه تدریس تحصیل کردن است.
هم خانواده کلمه عالم؛ آفاق، آفرینش، جهان، دنیا، فلک، کیهان، گردون، گیتی، خردمند، دانا، دانشمند، دانشور، علیم، فاضل، فرزانه، فرهیخته، محقق، ملا است. عالم صفت است و به معنی دانا و دانشمند است، یعنی کسی که دارای دانش و خرد است. در احادیث عالم به کسی می گویند که کردارش، گفتارش را تصدیق کند.
هم خانواده کلمه ناظم؛ نظم دهنده، ترتیب دهنده، به نظم آورنده، شاعر است. به کسی هم که مسئول نظم و ترتیب مدارس یا مؤسسات است ناظم می گویند.
هم خانواده کلمه ساجد؛ سجده کننده (کسی که پیشانی بر زمین می گذارد و سجده می کند) است. ساجد ریشه عربی دارد و بر پسران اسم می گذارند.
هم خانواده کلمه جامع؛ کامل، مستوفا، مشروح، مفصل، تمام، کامل می باشد. جامع یک واژه عربی است که برابر پارسی آن فراگیر، فراخ، گردآور است. در اصطلاح فقهی و اصولی علتی را که مشترک بین اصل و فرع باشد جامع می نامند. کلمه جامع در فرهنگ لغت عمید به معنی همه چیز تمام و کامل است.
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
