هم خانواده کلمه انتقال؛ منتقل، نقل و انتقالات است.
واژه انتقال بر گرفته از واژه اصلی نقل به معنی جا به جایی است. این واژه در ریشه در زیان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی جا به جایی است. واژه انتقال در زبان فارسی در چند مفهوم به کار گرفته می شود.
معنی کلمه مهین؛ بزرگ تر و بزرگ ترین و منسوب به ماه و خواری و زبونی است.
واژه مهین در زبان فارسی نامی زیبای زنانه است که به معنی از ماه زاده شده و منسوب به ماه است که واژه مه به معنی ماه و ین آن منسوبی است. واژه معین به معنی بزرگ تر و بزرگ‌ترین نیز است. ضمه روی حرف میم واژه مهین را به معنی سست و خوار دهنده است.
هم خانواده کلمه زنده؛ زندگی و زندگانی است.
واژه زنده در زبان فارسی به معنی جاندار بودن است. این واژه به همه موجودات و جانداران نسبت داده می شود و به هر چیزی که جان داشته باشد، زنده گویند.
هم خانواده کلمه قوی؛ قوه، مقوی ، مقاوم ، اقویاء ، قدرت، قدرتمند و قوت است.
واژه قوی بر گرفته شده از واژه قوه به معنی توانا است. در زبان فارسی این واژه به معنی محکم و سخت هم می باشد. به هر چیزی یا کسی که در برابر فشار و نیرو و سختی مقاوم باشد، قوی گویند و همچنین به کسی که نیرو بدنی و زور زیاد داشته باشد، قوی گویند.
هم خانواده کلمه عرفان؛ عرف، معرفت، عرفا و عارف است.
واژه عرفان ببر گرفته شده از واژه عرف است ، این واژه ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی دانش و معرفت و حکمت است. عرفان به معنی رسیدن به درجاتی است که روح انسان را به شناخت الهی می رساند و تهذیب نفس و ریاضت از مراحل رسیدن به عرفان است.
هم خانواده کلمه وداع؛ تودیع است.
واژه وداع در زبان و ادبیات فارسی به معنی خداحافظی و بدرود گفتن است. واژه وداع در ادبیات فارسی و اشعار و کتب ادبی بیشترین کاربرد را دارد و در زبان روزمره ای کمتر مورداستفاده قرار می گیرد.
هم خانواده کلمه حیرت؛ تحیر ، حیره ، متحیر، تحریر و حیران است.
واژه حیرت بر گرفته شده از واژه حیره است که ریشه در زبان عربی دارد و در زبان و ادبیات فارسی به معنی بهت و تعجب است. واژه حیرت زمانی به کار برده می شود که شخصی از موضوعی بسیار بهت زده شود و به اصطلاح حیرت زده می شود.
هم خانواده کلمه شاهد؛ شهد، شهید، شهدا، مشاهده ، شهادت ، شهود و مشهود است.
واژه شاهد بر گرفته از واژه شهد است که ریشه در زبان عربی دارد و به معنی گواه دادن و مشاهده گر است. واژه شاهد در زبان و ادبیات فارسی به دو مفهوم به کار برده می شود.
هم خانواده کلمه جاذبه؛ جذب، جذاب، مجذوب ، انذجاب ، جذبه و جاذب است.
واژه جاذبه بر گرفته از واژه جذب است که ریشه در زبان عربی دارد و در زبان فارسی به معنی کشش و گیرایی است. کلمه جاذبه بیشتر برای نیروی جذب زمین تحت عنوان جاذبه زمین مورد استفاده قرار می گیرد، که این نیروی جاذبه وسط کره زمین است و همه اجسام را به خود جذب می کند. همچنین به کسی که جذاب باشد و نظر اطرافیان را به خود جلب می کند و برای دیگران جاذبه دارد.
هم خانواده کلمه بیمار؛ بیماری و بیمارستان است.
واژه بیمار از واژگان فارسی است که از دو واژه بی و مار استفاده شده است، که به معنی نا تندرست و دردمند است. ایرانیان قدیم معتقد بودن کسانی که سلامتی شان به خطر می افتد ، مار محافظ آنها از بین رفته است که مار در ایران قدیم نماد سلامتی و تندرستی بوده است و شخص بی مار یا بیمار شده است.
باران : اعلام = اعلامیه ، علامت
